Haken op een klein vuurke

Nee ik zit niet echt op een vuurke te haken he, ik zit dus eigenlijk gewoon ni te haken.
Allez een petieterig klein stukske aan het CALdeken, dat wel, zo klein dat ik er hier ni mee voor de dag durf komen.

Mijn hoofd staat niet naar haakwerkjes uitpluizen omdat er allerlei oplossingen voor problemen moeten gevonden worden. Mijn moeder van 82 moet namelijk gaan verhuizen, ze woont nu nog in een huurappartement maar daar komt de nieuwe eigenaar zelf wonen. Eerst vonden we geen nieuwe woning want een gewoon appartement dat ging niet meer en een bejaardentehuis daar staat ze helemaal achteraan de wachtlijst omdat ze nog zo gezond is. Gelukkig heb ik dankzij de hulp van de bewindvoerder (mijn moeder kan niet met geld omgaan en dat wordt door een advocate geregeld) het voor mekaar gekregen om mijn moeder naar een serviceflat te laten verhuizen, een klein flatje (het kleinste van het hele wooncentrum was net te betalen voor haar) met alles wat nodig is in het centrum van de stad en veel korter bij het dienstencentrum van het OCMW waar ze elke middag warm gaat eten, een paar 100m tegenover een paar km gaat vooral naar de toekomst toe een belangrijk verschil maken.
Ik zit de hele dag eigenlijk puzzeltjes in mijn hoofd te maken over hoe dingen moeten opgelost worden en vooral hoe ik het haar moet uitleggen, we komen ook niet al te best overeen en dat maakt het er niet makkelijker op. Ook is het raar om daar het huis leeg te halen en op te ruimen waar ik zelf als kind zo lang gewoond heb.
Het komt wel goed uit uiteindelijk dat ze moet verhuizen want de serviceflat geeft veiligheid en controle en hulp als het nodig is en het is dus veel dichter bij haar eetadresje :), ze kent er ook mensen, oa enkelen die ook smiddags daar gaan eten. Dus komt wel goed, alleen wat lastig allemaal voor haar en voor mij op dit moment.

De verhuis is half april en het huurappartement moet leeg voor 1 mei dus zolang zal ik ni veel haken want blijkbaar moet mijn hoofd daarvoor leeg zijn :), zo heb ik weer iets geleerd over mezelf.





Gelezen heb ik wel.
Als ik tussendoor enkele dagen aan zee ben bij 't ventje vooral.
eerst en vooral de trilogie van Tom Lanoye.

Het eerste deel had ik al eens gelezen en toen was ik ook in het 2de begonnen maar aangezien dat toch al wel ff geleden was, ben ik toch maar helemaal opnieuw begonnen.
De ondergang van een familie tegen een typisch vlaams/belgisch decor, de draak stekend met alles en nog wat maakt Lanoye hier een meeslepend verhaal van. Allerlei gebeurtenissen uit de afgelopen jaren in dit land zitten erin verweven. Ik vond het in elk geval zalig lezen.
In 1 meeslepend geheel heb ik hiermee dus 3 boeken gelezen, die 12 dit jaar zullen wel lukken denk ik :)


Groetjes van An